قطعا بیس و پایه رنگ موی خانم های ایرانی با خانم های غربی و اروپایی تفاوت زیادی دارد و بیشترین تفاوت در مقدار قرمزی آن میباشد که خانم های ایرانی آن را در پایه ی رنگ موی طبیعی خود قرار میدهند.
اکثر آنها حتی اگر موهای روشنی هم داشته باشند بیس قرمزی را حتی با درصد بسیار کم در مویشان دارند و این تفاوت سبب می شود که برای تغییر رنگ مو و گرفتن قرمزی آن که خیلیها دوست ندارند، گاهی دچار مشکل شوند .
بعضی وقتها حتی دیده شده خانمی که خیلی هم سفید پوست و دارای موهای روشن است برای تغییر رنگ موی خود به زیتونی با مشکل مواجه می شود که این به همان در صد کم قرمزی که اکثر ما در موهایمان داریم بر میگردد و همین امر باعث شده پس از رساندن رنگ به پایه ی دلخواه با یکی ، دو بار شستشو رنگ مو از زیتونی خارج شده و به نارنجی و یا کمی قرمز متمایل گشته و دوباره او را مجبور به تغییر رنگ در مدت زمانی کوتاه کند حتی با دکلره و بیرنگ سازی موها.
بنابراین چون رنگ موهای خارجی بیشتر بر اساس بیس موهای خودشان ساخته می شود شاید گاهی ما را به آن نتیجه ی مطلوب نرساند کما اینکه جدیدا با ماندگاری خیلی کمی هم ساخته می شوند و با یکی دو بار شستشو رنگ اولیه تغییر می کند .
چیزی که بر اساس تجربیات بدست آمده جدای از مهارت ترکیب رنگها برای رسیدن به رنگ مطلوب نوع رنگ مهم بوده که بهتر است برای ما ایرانیان رنگ مویی ایرانی اما با کیفیت خوب و عالی و با اکسیدانی مناسب آن رنگ باشد که اگر ویژگیهای یک رنگ خوب را داشته باشد از نظر قیمت نیز برای همه مقرون به صرفه تر خواهد بود.
رنگ موهای اسپانیایی و ایتالیایی که با نامهای ایرانی نیز بسته بندی و تولید می شوند هم به دلیل نزدیک بودن نژاد و رنگشان به ما برای موهای ایرانی مناسبند اما رنگ موهای ترکیه ای و آلمانی چندان مناسب موهای ما نیستند.
اگر گاهی از مادر و مادر بزرگهایمان در مورد رنگ موهای زمان خودشان سوال کنیم شاید نام رنگ موی افشان قدیم را به زبان بیاورند و از کیفیت مطلوب آن بگویند، اینجاست که اگر رنگ موهای ایرانی با همان کیفیت قدیم بدست می آمد شاید هیچکس سراغی از رنگهای خارجی نمی گرفت.
