گل ابریشم (به انگلیسی: Albizia lebbeck) نام درختی است که در استان‌های ساحلی جنوب ایران می‌روید. این درخت بومی منطقه گرمسیری جنوب آسیا است، ولی تا کنون گسترش فراوانی یافته و در بسیاری از مناطق نیمه گرمسیری جهان نیز رشد می‌کند و تکثیر می‌شود. این درخت فراوان‌ترین گونه از مجموعه درختان خانواده (Albizia) در گستره جهان است.درادامه مطلب زیر با نحوه پرورش و نگهداری این درخت آشنا شوید.
نام فارسي :درخت شب خسب يا ابريشم‌دار يا شاقوز ( شاغوز دار ) يا هزار برگ
نام علمي : Albizia julibrissin
مشخصات ظاهري :
ابريشم‌دار يك درخت نسبتا كوچك خزان‌پذير به بلندي پنج تا ۱۲ متر با تاج پوشش گسترده است. برگ‌هاي ظريف و سرخس‌مانند آن شامل ۱۰ تا ۳۰ جفت برگچه كوچك تقريبا مستطيلي‌شكل است كه در دو رديف شانه‌اي قرار مي‌گيرند. اين برگچه‌ها با تاريك شدن هوا روي هم جمع مي‌شوند.
گل‌هاي سفيد و صورتي‌رنگ داراي تعداد بسيار زيادي پرچم نازك ابريشمي است كه از اواخر بهار و در تمام طول تابستان مي‌شكفند. گل‌ها به شكل انبوه در گل‌آذين‌هاي خوشه انتهايي مي‌رويند.
نيازها:
در خاكهاي لومي داراي رشد خوبي بوده و به محيط‌هاي خشك سازگاري دارد. در مقابل آبياري نامناسب نيز مقاومت داشته و رويش مناسبي دارد. محيط آفتابي يا نيمه سايه را به خوبي تحمل كرده و در برابر آلودگي هوا و سرماي تا ۱۰ـ درجه سانتيگراد نيز مقاوم مي‌باشد.
روش تكثير :
۱ـ با كشت مستقيم بذر در اواخر اسفندماه ازدياد مي‌يابد (براي نرم كردن پوسته سخت بذر، قراردادن در اسيد سولفوريك و سپس شستشوي دقيق قبل از كاشت ضروري است).
۲ـ قلمه ريشه‌اي كه در اوايل بهار گرفته شده و حدود ۵/۷ سانتي‌متر طول و ۱۲ ميلي‌متر يا بيشتر قطر داشته باشد، قلمه‌هاي ساقه ريشه‌دار نمي‌شوند.
هرس :
اين درخت به علت شاخه‌زايي زياد بايد از سالهاي اوليه رشد هرس فرم شده و شاخه‌هاي قسمتهاي پائيني حذف شوند.
