ترب یا تربچه وحشی (نام علمی: Raphanus sativus) نام یک گونه از تیره شب‌بویان است. این گیاه نخستین بار در پیش از زمان امپراتوری روم در قاره اروپا پرورش یافت. ترب در زمان حاضر در سرتاسر جهان کشت و مصرف می‌شود.ترب‌ها با توجه به اندازه، رنگ و زمان لازم برای کشت به انواع و گونه‌های متعددی دسته‌بندی می‌شوند. گروهی از ترب‌ها به منظور تهیه دانه کشت شده و تعدادی دیگر در صنعت دانه‌های روغنی استفاده می‌شوند.یکی از این تربچه ها تربچه سیاست که در ادامه مطلب زیر با خواص آن آشنا میشوید.
خواص دارویی ترب سیاه
ترب گیاهی می باشد یک ساله که ارتفاع ساقه آن تا یک متر می رسد. برگهای آن پهن، ناصاف، کرک دارو با بریدگی های نامنظم است. گلهای آن به رنگ سفید، زرد روشن، آبی روشن و بنفش می باشد که درانتهای شاخه ظاهر می شود.
به طور کلی دو نوع ترب وجود دارد :
ترب سیاه که معمولا در پائیز برداشت می شود.
تربچه که به رنگهای مختلف قرمز وصورتی و به صورت های دراز و گرد وجود دارد.
● ترکیبات شیمیایی
طعم تند ترب مربوط به ماده ای می باشد به نام سنوول Senovol و رنگ قرمز بنفش آن در اثر وجود ماده ای به نام کلراید Chloribe Malvin است.
خواص داروئی
ترب از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از زمان های بسیار قدیم برای درمان بسیاری از بیماری ها به کار می رفته است.ترب برای دفع سنگهای صفراوی مفید است. ترب برای درمان نقرس و رماتیسم مفید است. برگ ترب اگر با غذا خورده شود به هضم غذا کمک می کند. آب برگ ترب برای تقویت چشم مفید است. ترب برای درمان یرقان مفید است. تخم ترب درد را تسکین می دهد. در صورت مسمومیت غذایی مقداری تخم ترب را همراه با سکنجبین به بیمار بدهید باعث استفراغ می شود و معده را پاک می کند. برای مداوای زخم های بدن از ترب و عسل ضماد تهیه کرده و روی زخم بگذارید. تخم ترب ادرار آور و قاعده آور است. دم کرده ریشه ترب تقویت کننده بدن است. برای دفع سنگ کیسه صفرا و سرفه های تشنجآور مفید است. رنگ چهره را باز می کند. تخم ترب اشتهاآور است.
مضرات
اسراف در خوردن ترب موجب دل پیچه شده و برای دندان و گلو مضر است.
