بیا ای جان خسته از تن
باز رهسپارم با فانوسی ازعشق
منم آن مرغ بال پر بسته
بیا بال گشاییم فراتر از شب
فراسوی آبی آسمان
با پروازی در اوج مهتاب
بیا از تیره گی ها گریزیم
بیا ای سرود دلنواز عشق
بیا ای عصیان شبانه
به صبح بر نتابیم
اعجازی کنیم در شگفتی
به پیچیم در پیچ تاب شب
که هرگز به زمین بازنگردیم
سهیلا صمدی
